z czasownikiem

См. также в других словарях:

• u- — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przedrostek tworzący pochodne czasowniki (i formy pokrewne), w których wnosi do znaczenia podstawowego następujące znaczenia:a) doprowadzenia czynności wyrażanej czasownikiem… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• to — I → ten II ndm 1. «partykuła o charakterze ekspresywnym, wyróżniająca lub wzmacniająca wyrazy, którym towarzyszy, lub zdania i części zdania, w których jest użyta, wzmacniająca też inne partykuły i spójniki (np. i, bo, no, a, ano, tak)» Od kiedy… …   Słownik języka polskiego

• cienko- — «pierwszy człon wyrazów złożonych» a) «będący częścią przymiotnika złożonego o charakterze dzierżawczym, wskazujący na cienkość tego, co nazywa drugi człon złożenia, np. cienkonogi, cienkościenny, cienkowełnisty» b) rzad. «będący częścią… …   Słownik języka polskiego

• jak — I 1. «zaimek zastępujący przysłówki i równoważne z nimi części zdania» a) «używany w pytaniach lub zdaniach o charakterze ekspresywnym» Jak się masz? Jak zdrowie? Jak mi przykro! Jak pogodzić to wszystko? ◊ Jak mu tam «jak się nazywa» Zawołaj… …   Słownik języka polskiego

• jeszcze — 1. «partykuła uwydatniająca, że coś trwa (powtarza się) już od pewnego czasu albo trwa dłużej niż należało się spodziewać» Mimo długotrwałej suszy było jeszcze dużo świeżych kwiatów. Skończył właśnie siedemdziesiąt lat, a pracował jeszcze za… …   Słownik języka polskiego

• jeść — ndk, jem, jesz, jedzą, jedz, jadł, jedli, jedzony 1. «spożywać pokarmy przeżuwając i połykając» Jeść chciwie, łapczywie. Jeść ze smakiem, z apetytem. Jeść obiad, śniadanie, kolację. Jeść łyżką, widelcem, palcami. Jeść z miski, z talerza. Jeść… …   Słownik języka polskiego

• mało- — «pierwszy człon wyrazów złożonych» a) «których podstawą jest połączenie przymiotnika mały z rzeczownikiem, np. małomiasteczkowy (od: małe miasteczko)» b) «których podstawą jest połączenie wyrazu mało z rzeczownikiem, np. małoletni (od mało lat)»… …   Słownik języka polskiego

• niewerbalny — jęz. «nie będący czasownikiem lub nie pochodzący od czasownika» …   Słownik języka polskiego

• omal — «wyraz nadający wyrazowi, któremu towarzyszy odcień przybliżenia, mniejszej dokładności, w połączeniu z czasownikiem zaprzeczonym tworzący zwroty oznaczające bliską realizację, możliwość czegoś, niespełnienie się czegoś z powodu niewystarczającej …   Słownik języka polskiego

• prawie — «wyraz pełniący funkcję przysłówka lub przyimka wyrażającego wielkość przybliżoną; nieomal, nieledwie, w przybliżeniu, bez mała, blisko» Prawie nikt. Prawie nic. Prawie każdy. Prawie wszyscy. Prawie nigdy. Prawie całkowicie. Prawie zupełnie. Był …   Słownik języka polskiego

• raz — m IV, D. u, Ms. razzie 1. lm D. ów dziś zwykle w lm «uderzenia, ciosy; cięcia, ukłucia, sztychy» Bolesne, dotkliwe, mocne, okrutne razy. Razy rózgi, bata, topora, miecza. Odpierać razy. Zadawać razy. Okładać kogoś razami. Zasłaniać, chronić kogoś …   Słownik języka polskiego